Çocuk için vazgeçilmez bir yaşama biçimi olan oyun , çocuğun en doğal öğrenme aracıdır. Oyun çocuklar için keşfetme , öğrenme ve kendini ifade etmek demektir.

 

 

Çocuğun duyduklarını gördüklerini sınayıp , deneyip ve pekiştirdiği bir deney alanı olarak da tanımlanabilecek oyun çocukların çevresiyle ilşki kurmasına , duygu ve düşüncelerini yansıtmasına yarayan bir araçtır.Çocuk gerçek hayata hazırlayıcı  deneyimleri oyun aracılığı ile öğrenir. Oyun sırasında çeşitli roller üstlenerek dünyayı kendi duyularıyla algılamaya çalışır. Büyüdüğünde sürdüreceği uğraşlara ,üstleneceği rollere oyun sayesinde hazırlanır.

 

Herkesin içinde kendini mükemmel bir şekilde gerçekleştirmeye yönelik kuvvetli bir güç vardır.  Bu güç olgunlaşmaya bağımsızlığa ve kendini yönetmeye yönelik bir dürtü şeklinde nitelendirilir. Oyun hayatın şartlalarına uyunmda güçlük çeken çocukların tedavisinde en uygun  yöntemdir.  

 

Oyun çocuğun dış dünya ile kendi iç dünya arasında yolculuk yaparken ona kendini ifade alanı yaratan bir süreçtir. Hatta Freud a göre yetişkinlikte de oyunlar devem eder ama daha farklı bir görüntüde günlük hayallerde ve yaratıcıklıkta.  

 

‘Sanat ve Sanatçılar Üzerine’ adlı kitabında   Freud  calışmasının temel çıkış noktası olarak  sanatsal yaratıyla çocuk oyunları arasında bir akrabalık olduğu üzerinde durmuştur.  Freud sanatsal etkinliğin ilk dışa vurumlarını çocukluk dönemine benzetir.  Cocukluk döneminde en ciddiye alınan etkinliktir oyun. Oyun sırasında çocuk gerçek dünyanın nesnelerini alır ve onları oyunun içinde istediği gibi yerleştirir. Oyun aracılığı ile kendine başka bir dünya yani gerçekliğin yer değiştirmelerinden oluşmuş hayali bir dünya kurar.

 

Çocuk dış dünya ile ilgili merak gidermeye çalışırken ebeveynlerinden aldığı cevaplar onu tatmin etmez.  Işte çocuk anlamlandıramadığı ve tatmin olmadığı cevaplar sonrasında oyuna kaçar.  Gerceğin ne olduğunu anlamak bu kadar zorsa o zaman çözüm yeni bir dünya kurmaktır. Bu hayali dünya gerçek dünyanın motiflerini taşır. Kurduğu oyunda bireyleri taklit eder ve henüz elde edemediklerini, tatmin olmayan isteklerini oyunda kendince gerçekleştirir.

 

Hayatının herhangi bir döneminde oyun oynamamış kimse yok gibidir. Her insanın hayatında geçmişte oynadığı oyunların önemli bir yeri vardır. Oyunun çocuğun karakter ve kişilik gelişiminde etkileri nelerdir? Anne ve babaların çocuklarıyla oyun oynamalarının önemi nedir?

 

Çocuklar yaşadıkları önemli olayları ve özelliklede aile içi ilişkilerini oyunlarında, konuşmalarında ve davranışlarında dış dünyaya yansıtırlar. Oyun çocuğun iç dünyasını anlatabildiği en etkin yoldur.Anne-babasından şiddet gören , kardeş kıskançlığı yaşayan, anne ve babaya duyulan kızgınlık oyun içerisinde kendini açığa çıkarır. Çocuklar çevrelerinden aldıkları negatif mesajları, oyunda arkadaşlarına ve oyuncaklarına yansıtabilirler. Bu açıdan çocuğu ve içinde bulunduğu atmosferi tanımada oyun önemli bir unsurdur.

 

Çocuğun stresi, iç dünyasındaki çatışmaları, korkuları ve kaygıları çeşitli oyunlarla tedâvi edilebilir. Çocuğun yaşadığı sıkıntılı olayların etkisinden kurtulması için oyun bir rahatlama sahası olabilir. Psikolojik travma geçiren çocuklarda bu konuda yetişmiş uzmanlar tarafından uygulanan oyun terapisi yararlı olabilir.

 

Oyun, çocuğun kendi kişiliğini ortaya koymasında ve bazı olumlu özellikleri kazanmasında da yararlıdır. Özellikle doğru davranışların pekişmesi oyun vasıtasıyla daha kolay sağlanabilir. Olumlu karakter özellikleri, uygun oyun ortamında artar ve pekişir.. Birçok çocuk oyun aracılığı ile empati yapmayı, başkalarına saygı göstermeyi, karşılıklı diyaloglarda kendi sorumluluğunu fark etmeyi, sabırlı olmayı, kurallara uymayı, stresle baş etmeyi, problem çözmeyi ve liderlik özelliklerini pekiştirmeyi öğrenerek karakter ve kişilik gelişimini olumlu yönde pekiştirir.